آیا اندازه واقعا مهم است؟

بیایید در مورد لباس و اندازه ها صحبت کنیم. من در نوجوانی به دلیل PCOD شروع به اضافه وزن کردم (در آن زمان تشخیص داده نشده بود). من معمولاً L یا XL می پوشیدم و بسیاری از مارک ها اندازه های کافی بزرگ نداشتند، بنابراین لباس های آماده نمی خریدم. در عوض، تا اواخر نوجوانی همیشه کت و شلوارهای سالور دوخته شده می پوشیدم.

وقتی وزنم را کاهش دادم، شروع به پوشیدن یک M یا S کردم، سایز شلوار جین من 28 بود و احساس خیلی خوبی نسبت به خودم داشتم. در چند سال آینده دوباره وزن اضافه کردم، با افسردگی، PCOD، یک رابطه بد، تناسب اندام یک کار دشوار به نظر می رسید و صادقانه بگویم، اولویت نیست.

افزایش وزن دوباره باعث شد متوجه شوم که ما عزت نفس خود را به اندازه لباسی که می پوشیم گره می زنیم. واقعیت این است که اکثر سایزهای لباس خودسرانه هستند و از برندی به برند دیگر متفاوت هستند. آیا عاقلانه به نظر می رسد که عزت نفس خود را به دست تولیدکنندگان لباس بسپاریم؟

هرچند هنوز با این مشکل دارم گاهی اوقات من به XL در تاپ نیاز دارم (مانند @zara) و گاهی اوقات من به زیبایی در یک M (in @hm). و باید به خودم یادآوری کنم که اندازه ای که می پوشم عزت نفس و اعتماد به نفس من را تعیین نمی کند.

شاید یکی از شما امروز نیاز به شنیدن این موضوع داشته باشد – اندازه لباس ها خودسرانه است. و ما برای تناسب با لباس ها ساخته نشده ایم، لباس ها برای تناسب با ما ساخته شده اند. دفعه بعد که نگران سایز شلوار جین یا تاپ خود هستید، به این فکر کنید. برای اینکه واقعاً خودمان را دوست داشته باشیم و در لباسی که می پوشیم احساس راحتی و اعتماد به نفس کنیم، باید شماره/حروف روی برچسب را فراموش کنیم و آن چیزی را بپوشیم که به خوبی می آید و احساس خوبی به ما می دهد! ☺️💗

آیا اندازه لباس روی اعتماد به نفس شما تأثیر گذاشته است؟

منتظر نظرات شما در زیر باشید!